ARBORETUM BRAMY MORAWSKIEJ

Las Obora zlokalizowany jest w niewielkiej odległości od centrum miasta i jest miejscem odpoczynku wielu Raciborzan. Piękno lasu i niezwykły klimat zachęca do spacerów po licznych ścieżkach i dróżkach. Jego położenie w pobliżu Bramy Morawskiej urozmaicone pagórkami, jarami, stawami i ciekami wodnymi sprawiły, iż stało się siedliskiem liczne flory i fauny. Można tutaj spotkać liczne okazy starodrzewu, m.in. dęby o 4-metrowym obwodzie.

Siedliska dominujące to: las mieszany zajmujący 127 ha (88% powierzchni), las świeży o powierzchni 14 ha (10%) oraz ols jesionowy – 3 ha (2%). Gatunkami dominującymi w lesie są sosna zwyczajna, która zajmuje 79 ha, świerk pospolity oraz dąb szypułkowy. Na obszarze arboretum znajduje się 5-hektarowy obszar, na którym rosną 160-letnie sosny i dęby, lipy i świerki oraz ponad 100-letnie lipy i graby. Na terenie ogrodu występują rośliny podlegające ochronie, m.in. skrzyp olbrzymi, wawrzynek wilczełyko, bluszcz pospolity, kalina koralowa, storczyk męski[1]

W ogrodzie znajdują się również dwa zagospodarowane stawy: Żabi, Szuwarowy i Cienisty, w których żyją liczne gatunki roślin wodnych i przybrzeżnych[2]

Na turystów odwiedzających Arboretum oprócz pięknych leśnych widoków czekają też inne atrakcje - kolekcje roślinne (w tym Zaczarowany Ogród), ścieżka zdrowia, ścieżki dydaktyczne, leśny kącik malucha, oraz mini-ZOO, gród historyczny w którym każdego roku organizowany jest Raciborski Festiwal Średniowieczny przez stowarzyszenie Drengowie Znad Górnej Odry.

Na turystów odwiedzających Arboretum oprócz pięknych leśnych widoków czekają też inne atrakcje - kolekcje roślinne (w tym Zaczarowany Ogród), ścieżka zdrowia, ścieżki dydaktyczne, leśny kącik malucha, oraz mini-ZOO, gród historyczny w którym każdego roku organizowany jest Raciborski Festiwal Średniowieczny przez stowarzyszenie Drengowie Znad Górnej Odry.

Ale Arboretum to nie tylko przepiękna przyroda. Również miłośnicy historii znajdą tu coś dla siebie. Warto tutaj wspomnieć o wczesnośredniowiecznym cmentarzysku ciałopalnym z okresu plemiennego, które datowane jest ramowo na VI-IX wiek. W jego obrębie zinwentaryzowano ponad 20 kopców w 3 skupiskach. Znaleziono w nich nie tylko przepalone ludzkie kości, ale również kości zwierząt, ułamki ceramiki oraz kilka fragmentów przedmiotów żelaznych. Warto wspomnieć, że raciborskie cmentarzysko kurhanowe jest jedynym tego rodzaju stanowiskiem archeologicznym wpisanym do rejestru zabytków województwa śląskiego.

Kolejną historyczną ciekawostką Arboretum są Studnie Książęce, które dawniej zasilały miasto, browar zamkowy i słodownię. Woda spływała z lasu grawitacyjnie drewnianym rurociągiem (wydrążonym z pni dębu) o długości prawie 5 kilometrów, który biegł wzdłuż ul. Rybnickiej i Bosackiej w okolice zamku. Woda do browaru była dostarczana jeszcze w latach 60. ubiegłego wieku. Dopiero podczas budowy nowego mostu na kanale przerwano rurociąg i woda jeszcze przez jakiś czas zaopatrywała jedynie mieszkańców niewielkiego osiedla Obora, które w międzyczasie do tego wodociągu zostało przyłączone. Specjaliści ocenili, że woda ta - zaraz po żywieckiej - jest najlepsza w kraju do produkcji piwa. Obecnie woda z leśnych źródeł spływa potokami, wypełniając po drodze stawy, po czym trafia do Odry[3]. .

Niewiele osób wie, że na terenie Arboretum można się natknąć na pamiątki z czasów II wojny światowej. Mnniej więcej w połowie drogi do stawów znajdują się tzw. kochbunkier[4] oraz fragment zapory przeciwczołgowej. Kochbunkier został tu przeniesiony z rejonu torowiska przy zakładach Henkel, natomiast zapora przeciwczołgowa trafiła do arboretum z Ostroga. Pierwotnie znajdowała się nieopodal "Złotej Jesieni" przy moście na Uldze[5]. Przy kochbunkrze i zaporze czołgowej lecz nieco głębiej w lesie można trafić do schronu polowego, który w czasie wojny służył za osłonę dowództwu obrony przeciwlotniczej zlokalizowanej w tej części miasta. Schron został czyszczony i zabezpieczony przed dalszym niszczeniem przez członków Stowarzyszenia Odra 1945, którzy opiekują się militariami w tej części Obory. Nieco dalej znajdują się jeszcze fragmenty okopów, w których chronili się zwykli żołnierze[6]. .